Fietsen op een omgekeerde berg

Aquaduct Drachtsterweg, een anticlimax voor fietsers

Schermafbeelding-2017-10-13-om-20.46.22
Drachtster aquaduct

Wedden dat de lokale verkoop van elektrische fietsen na de recente opening van het M.C. Escher aquaduct in de Drachtsterweg enorm aan gaat trekken? Ik verdenk de provincie en de gemeente Leeuwarden er zelfs van een deal te hebben gesloten met die tweewielerfabrikant 30 kilometer verderop.

Waarom? Nou, een aquaduct is niet veel meer dan een omgekeerde berg. Bij de berg zit de beloning in de afdaling: je trapt je eerst het schompes om boven te komen en mag vervolgens lekker freewheelend naar beneden zoeven. Een aquaduct is de anticlimax ten top en levert een kater en spierpijn op. Niets is immers zo demotiverend als eerst het slagroomgebakje en daarna ook nog eens de gebaksdoos op te moeten eten. Beginnen met het toetje verpest de eetlust.

Aan de andere kant kun je zeggen dat onze overheden zo wel mooi zorgen voor fitte inwoners. Wie in Zuiderburen, Wiarda, Goutum of nog verderop woont en dagelijks op de fiets naar werk en/of school moet – ettelijke honderden volgens mij – wordt immers geconfronteerd met hellingen die in een stevige bergetappe in de Tour niet zouden misstaan. Longen als blaasbalgen, beenspieren als scheepskabels is het
positieve effect.

Ook voor wandelaars ligt er een fikse uitdaging. Een ommetje met de kleine in de buggy of oma in een rolstoel dreigt een regelrechte kwelling te worden voor iemand met een iets mindere conditie dan die van een marinier.

Zeker 700 meter lang met dus 350 meter omhoog, naar de stad toe zelfs 50 meter extra. De fietstruc is zoveel mogelijk snelheid maken naar beneden, dan maak je een vliegende start heuvel op. Risicovol, ik weet het. Je haalt gemakkelijk snelheden ver boven de 30 kilometer per uur. Ik zie de chaos van gebutste en gekneusde lichamen waar hier en daar een spaak uitsteekt tussen verwrongen frames al voor me op het laagste en ook nog eens meest donkere, wat schamel verlichte, punt.

Waarschuwingsborden, zwaailichten, strobalen, airbags aan de pilaren, Rode Kruisposten, helmplicht en smartphoneverbod (want menigeen stort zich al bellend als lemming in de afgrond) dan maar?
En dan moet de winter nog komen. Zelf heb ik mijn hoop gevestigd op een kabellift zoals die op skipistes wordt gebruikt. Al fietsend haak je aan, je houdt vervolgens de benen stil en gaat op je gemakje naar boven.

Misschien zijn er nog roltrappen uit de failliete boedel van V&D.

Categorieën

5 responses to “Aquaduct Drachtsterweg, een anticlimax voor fietsers

  1. De automobilist is echt de klos. 50 rijden op een die weg. Waanzin! De snelheid moet naar 70, en direct na het aquaduct naar 100. Dit is autootje pesten.

  2. Bijna dagelijks maak ik ook gebruik van dit mooie aquaduct. Ik ben het met Sido eens dat het een hele klim is. De brug ging gemakkelijker. Er is echter ook enorm veel verbeterd én er is ook echt wel rekening gehouden met fietsers. Het fijnste vind ik dat je nu veel minder last hebt van lawaai van het gemotoriseerd verkeer. Het is een stuk stiller. Ook is het fietspad lekker breed. De inrichting is echt voor de langzame fietser. De hellingen zijn zo flauw dat je naar beneden toe amper extra snel gaat. Je krijgt niet echt de boost die je zou verwachten bij zo’n afdaling. Daarna is het wel een klim natuurlijk. Die is ook flauw en zelfs in etappes. De eerste keer dacht ik bij het zien van de mooie railing: ‘Daar zouden ze een mooie sleeplift aan kunnen bevestigen :)’.

  3. Dit stuk vind ik nogal overdreven negatief en dat is jammer.
    Vroeger moest je eerst de brug op fietsen en daarna eraf. Nu andersom eerst dalen en dan een paar meter omhoog klimmen. Het verschil is klein maar daar maken we een heel verhaal van zelfs met wat spectaculaire bloedfragmenten en ander onheil. Er zijn vast mensen die moeite met deze klim hebben, maar ik neem aan dat die hiervoor ook moeite met de brug hadden. Daar veranderen we weinig aan. Niet iedereen is even fit en gezond.
    Het water oversteken is altijd een probleem. Hier is een mooie oplossing gevonden zonder een noemenswaardig hoogteverschil en doorgaande fietsroutes. Een hele luxe. Het mooie van fietsen is juist at je onderdeel bent van de omgeving. Daar kan af en toe een klimmetje bij horen. We hebben hier in Friesland ook regelmatig met tegenwind te maken daar valt die klim door het aquaduct bij in het niets. En dan gaan we een punt maken van een paar meter stijgen.
    Ben vanaf 1976 lid van de fietsersbond met plezier en tevredenheid omdat het belangrijk is dat we het fietsen stimuleren. Zijn er geen belangrijkere zaken om ons druk over te maken?

  4. Wat een prachtig stuk, vooral het toevoegen van wat peper en zout, maakt het verhaal heerlijk om te lezen, jammer dat er dergelijke kunstwerken op een fietsroute liggen. Ook bij ons is er een viaduct waar menige jonge scholier met een gevulde tas het zwaar heeft om boven te komen. Of de ouderen die nog niet over willen op een E-bike en de forenzen met een gewone fiets. En de brugopritten over het kanaal zijn lang en steil. Menigeen zie je afstappen en gaan lopen, vooral bij veel wind of een fietstas vol met boodschappen.

  5. Als je niet hoeft te remmem beneden in de tunnel, is een tunnel energie-technisch bet dan een brug. Je kunt in een tunnel jen snelheidsenergie terugwinnen voor het hoogteverschil. Bij een brug niet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.