De zestigjarige Van Dijk is niet de enige kok die voor de zorg heeft gekozen. Andere collega’s maakten ook die keus, vertelt hij. “Zorgen voor de medemens zit in mijn hart, dat was al zo toen ik als kok met eten bezig was, tegenwoordig help ik mensen die persoonlijke zorg nodig hebben, zoals bij wassen en aankleden.” Van Dijk besloot beroepsmatig een andere weg in te slaan nadat hij werd gevraagd voor een vakantie die was georganiseerd voor gehandicapte kinderen. “Ik hielp mee in de begeleiding en verzorgde de lunch en het ontbijt. Deze vakantie was voor mij een nieuwe ervaring. Ik vond het leuk om met kinderen te werken en ook het contact met de collega’s was prettig.”

Buurtzorg
Van Dijk besloot zijn carrière in de zorg te vervolgen. “Ik heb de opleiding maatschappelijke zorg gedaan en ben nu ziekenverzorgende/verzorgende IG-er bij Buurtzorg Nederland.” Buurtzorg is een thuiszorgorganisatie met kleine teams van wijkverpleegkundigen en wijkzieken verzorgenden die zorg leveren aan huis. Het gaat om verpleging en persoonlijke verzorging. Van Dijk: “Voordat ik bij Buurtzorg in dienst kwam, heb ik De Noorderbrug gewerkt, onderdeel van ’s Heeren Loo, een grote zorgorganisatie. Bij Buurtzorg, opgericht door Jos de Blok, hebben de zorgteams veel eigen verantwoordelijkheid, managers zijn er niet en personele zaken regelen we zelf. De teamleden maken de dienstroosters en nemen ook nieuwe medewerkers aan. In deze organisatie voel ik mij op mijn plek. De wijken in de stad zijn verdeeld onder de teamleden. Zelf werk ik in het centrum. Iedere ochtend kijk ik eerst op mijn computer, dan weet ik welke cliënten ik moet bezoeken en daarna vertrek ik op mijn fiets. Mijn route kan elke dag anders zijn. De afstanden in het centrum zijn gemakkelijk te overbruggen, de afgelopen twee jaar heb ik maar één keer van de auto gebruik gemaakt. Bij het kantoor van Buurtzorg staan dienstfietsen waarvan medewerkers gebruik kunnen maken en er is ook een elektrische fiets. Ik ken alle cliënten die hulp en verzorging nodig persoonlijk, meestal zijn het ouderen. Bij sommige mensen blijf ik een uur, bij anderen ben ik na tien minuten weer vertrokken. Mijn ehbo-middelen heb ik altijd bij mij, in coronatijd nam ik mondkapjes en testapparatuur mee. We zien het liefst dat mensen zoveel mogelijk zelfstandig blijven en zo weinig mogelijk hulp en ondersteuning nodig hebben. Daar helpen wij bij.”

Lage fietsvergoeding
Van Dijk fietst ’s ochtends de meeste kilometers voor zijn werk, daarna wordt het rustiger en later in de middag legt hij weer een aantal bezoeken af. “Totaal fiets ik zo’n twintig kilometer op een dag”, vertelt hij. Hij is tevreden met zijn werk bij Buurtzorg, maar hij zou graag één secundaire arbeidsvoorwaarde verbeterd willen zien. “De fietsvergoeding voor werknemers is 1,37 euro per dag, dat is niet uitnodigend om de fiets te pakken. We kunnen autokilometers declareren, maar ik heb een andere keuze gemaakt. Fietsen is bovendien goed voor mijn gezondheid en past in het streven naar een andere mobiliteit.”

Buitenmens
Ook zijn collega Janneke van der Veen bezoekt al fietsend haar cliënten. Voordat ze begint met haar route heeft ze al flink wat kilometers afgelegd. “Ik woon in Wergea en fiets vijf dagen per week naar Leeuwarden, dat is acht kilometer. Ik kan de stad bereiken via goede fietspaden. Aangekomen bij Buurtzorg stap ik over op de elektrische fiets en begin ik aan het afleggen van mijn route. Daarna fiets ik terug naar huis”, vertelt Van der Veen. Ze fietst de route elke dag, weer of geen weer. Kou en regen deren haar niet. “Dan trek ik wel een regenpak of dikke jas aan, ik ben nog nooit met de auto naar mijn werk gegaan. Op de fiets kun je in de stad sneller mensen bereiken die thuiszorg nodig hebben dan met de auto”. Haar werkgebied is het stadscentrum en Leeuwarden Oost. “Ik ben een buitenmens en blijf er fit bij. Ik probeer mijn collega’s over te halen ook te gaan fietsen, maar niet iedereen doet dat”.